-
در این ابیات حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام استشهاد به حدیث غدیر کرده‌اند، و وجوب ولایت خود را بر امت، از لفظ من کنت مولاه فعلى مولاه استخراج کرده‌اند، پس ولایت آن حضرت بر همه امت واجب است که موجب امامت و امارت و استخلاف مى‌باشد.
-
امّت اسلام این اشعار را از آن حضرت تلقى به قبول کرده‌اند، و همگى بر روایت آن از آن حضرت، تسالم دارند.
-
بسم اللَه الرحمن الرحیم
-
در «مناقب» ابن شهرآشوب از ابوالحسن مدائنى روایت کرده است که معاویه در نامه‌اى به آن حضرت نوشت:
-
یا أبا الحسن! إنّ لى فضائل کثیراً: کان أبى سیداً فى الجاهلیة و صرت ملکاً فى الاسلام، و أنا صهر رسول اللَه و خال المؤمنین، و کاتب الوحى!
-
اى ابوالحسن! من داراى فضیلت‌هاى بسیارى هستم؛ پدر من در زمان جاهلیت بزرگ قوم بود، و خود من در زمان اسلام پادشاه شده‌ام، و من رابطه خویشاوندى سببى و دامادى رسول اللَه را با خود دارم، و من دایى مؤمنان هستم 1و من نویسنده وحى رسول خدا مى‌باشم.
-
فلمّا قرا أمیرالمؤمنین الکتاب، قال: أ بالفضآئل یفخر علینا ابن آکلة الاکباد؟ اکتب یا غلام:
-
١.محمد النبى أخى وصِنوى *** وحمزةُ سیدُ الشهداء عمى -
٢.وجعفر الذى یضحى ویمسى *** یطیرمع الملائکة ابن امى -
٣.وبنت محمد سَکنى و عِرسِى *** منوط لحمها بدمى و لحمى -
٤.و سبطا احمد وَلداى منها *** فأیکم له سهم کسهمى -
٥.سَبَقتُکم إلى الاسلام طُرًّا *** على ما کان من فهمى و علمى -
٦.فأوجَبَ وَلایتَه علیکم *** رسولُ اللَه یومَ غدیر خم -
٧.فَوَیلٌ ثم وَیلٌ ثم وَیلٌ *** لمن یلقى الإله غدًا بِظُلمِى
اشعار غديريّة أميرالمؤمنين عليه‌السّلام در نامه مكتوب به معاويه