-
امام صادق عليه السلام فرمودند: در هر روز از رجب در صبح و شام پس از نمازهاي روز و شب بگو:
-
بِسمِ اللَهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيم
-
-
يا مَن أرجوهُ لِكلِّ خَير
-
ای آنکه هر خیری را از او امید دارم
-
و آمَنُ سَخَطَهُ عِندَ كلِّ شَرّ
-
و در هر شرّی از غضب او احساس ایمنی میکنم
-
يا مَن يعطِى الكثيرَ بِالقَليل
-
ای آن که در مقابل اندک بسیار میبخشد
-
يا مَن يعطِى مَن سَألَه
-
ای آن که به هرکه از او بخواهد عطا میکند
-
يا مَن يعطِى مَن لَم يسألهُ و مَن لَم يعرِفهُ تَحَنُّناً مِنهُ و رَحمَة
-
ای آن که به آن کس که از او نخواسته و آن که او را نشناسد نیز از روی عطوفت و رحمتش عطا میکند
-
أعطِنِى بِمَسألَتِى إياك جَميعَ خَيرِ الدُّنيا و جَميعَ خَيرِ الآخِرَة
-
بر من که دستِ نیاز بهسوی تو برداشتهام همۀ خیر دنیا و همۀ خیر آخرت را عنایت کن
-
و اصْرِف عَنّى بِمَسألَتى إياك جَميعَ شَرِّ الدُّنيا و شَرِّ الآخِرَة
-
و به درخواستم از تو، همۀ شرّ دنیا و آخرت را از من دور گردان
-
فَإنَّهُ غَيرُ مَنقوصٍ ما أعطَيت
-
چرا که آنچه عطا کنی کم نگردد
-
و زِدنى مِن فَضلِك يا كريم
-
و از احسانت بر من بیفزای، ای کریم!
-
«راوي گفت: امام صادق عليه السلام مَحاسنِ (موهاي صورت) شريف خود را در پنجۀ چپ گرفت و همراه با حركت دادنِ انگشتِ اشارۀ دستِ راست اين دعا را با حال درماندگي و زاري خواند:»
-
يا ذا الجَلالِ والإكرامِ يا ذا النَّعماءِ و الجود
-
ای صاحب جلالت و بزرگی، ای صاحب نعمتها و جود و سخاوت
-
يا ذا المَنِّ و الطَّولِ حَرِّم شَيبَتي عَلَى النّار
-
ای صاحب عطا و بخشندگی، موی سپیدم را بر آتش حرام گردان.