ایام ذیحجه بسیار ایام متبركهای است و همه بزرگان روی این ماه نظر داشتند، مخصوصا در این دهه اول، گرچه ادامه این دهه تا محرم هم مورد نظر بوده است ولی بیشتر روی همان دهه اول نظر بوده و تا آنجایی كه بنده به خاطر دارم و در سخنان و رفتار بزرگان مشاهده میكردم نسبت به این دهه عنایت خاصی داشتند.
و عید قربان عیدی است برای همه، برای همه افراد نه تنها برای آنهایی كه در منی هستند و قربانی میكنند و از آن جذبات و نفحات و جلوات خاصه بهرهمند میشوند كه آن خود یك داستان دیگری دارد و واقعا میتوان گفت كسی كه از حال و هوای مسائل معنوی و عرفانی اطلاعی ندارد از آن مطالب هم خبری ندارد.
افرادی كه به حج مشرف میشوند و در آنجا قربانی میكنند، رمی میكنند و حلق میكنند و آن آثار خاصه بر آنها مترتب میشود عالم عجیبی است، خیلی عجیب است و تا كسی به این مطالب نرسیده باشد كیفیت نزول نفحات پروردگار را بر نفوس در یك همچنین فضایی با توجه به این شرائط نمیتواند درك بكند.
لذا حال و هوای عید قربان با عید فطر متفاوت است، گرچه در هر دو عید یك نماز است و بسیار هم تاكید شده است و حتما رفقا در روز عید نماز را بخوانند چه با جماعت و چه فرادی و دیده میشود كه نسبت به نماز عید قربان قدری تساهل اعمال میشود، در حالتی كه در روز عید قربان نماز عید از نقطه نظر تاثیر اگر بیشتر از عید فطر نباشد كمتر نیست. و به طور كلی حال و هوای روز عید قربان با روز عید فطر متفاوت است كیفیت نزول نفحات فرق میكند، نحوه آن و آن جنبههای توحیدی در عید قربان قویتر است از جنبههای نفحات و رحمات پروردگار، رحمتهایی كه در روز عید فطر میآید، آن جنبه رحمتش وسیعتر است این جنبه توحیدی قویتر است. علی كل حال همه اینها برای حركت انسان لازم است، هم آن و هم این.